~ Εγώ με μένα ~ Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου

Είπα απόψε να ντυθώ εμένα.

Να φορέσω όλες τις ανάρμοστες 

όλες τις ατίθασες λέξεις 

και να τελειώσω τη νύχτα μου 

με μια μελωδία 

από γυμνούς κι αστόλιστους λυγμούς.

Όπως εγώ με θέλω.

Όπως με ήθελα πάντα...

Κατάσαρκα να βάλω για μια φορά τα μεταμφιεσμένα χαμόγελα.

Να μην είναι ορατά.

Να μη διατίθενται για αναίτια κατανάλωση.

Κι ανάρριχτα τα διάπυρα λόγια να με καίνε.

Αποτρεπτικά να είναι στο αγοραίο άγγιγμα.

Στα μαλλιά θα καρφιτσώσω ξάγρυπνα μεσάνυχτα.

Τα δικά μου μεσάνυχτα.

Και στα πόδια θα βάλω θαμπούς καθρέφτες.

Να παραμορφώνουν τις ακροβασίες των βημάτων.

Ένα άβουλο μπρος πίσω να θαρρέψει.

Να χορέψει τη φθορά του.

Είπα απόψε να με σεργιανίσω στους τέσσερις ανέμους.

Να στροβιλίσω το κορμί μου μόνο για μένα

σε μια πίστα 

που ο νοτιάς θα ερωτοτροπεί αναίσχυντα με το βοριά.

Σε μια νύχτα που κι ο Αίολος θα κοιτάζει απορημένος τη συντριβή των ασκών του…

Είπα απόψε να με κάνω ποίημα ανταριασμένο.

Μη αναγνώσιμο…