Ποίημα
γεννιέται
όταν σχεδιάζει ο νους το ρούχο που δεν φόρεσε
ποτέ.
Όταν σκίζονται οι περίκλειστες ραφές.
Όταν παίρνουν το σχήμα και τις διαστάσεις του
γυμνού κορμιού
και τ’ αγκαλιάζουν,
πότε χαϊδεύοντας, πότε χαράζοντας το.
Όταν ντύνεται το δέρμα
τις σιωπές και οι απώλειες βάφουν με κραυγές την ψυχή.
Όταν τα χρώματα οπισθοχωρούν φοβισμένα μπρος
στην επέλαση
ενός παρανοϊκού λευκού.
Όταν κουμπώνουν οι
λέξεις χορτάτες, η μια δίπλα στην άλλη.
Όταν δεν σφίγγουν οι εκπληρώσεις τα μανίκια.
Όταν οι χούφτες γεμίζουν από αναπαμένους
φθόγγους,
ε, τότε ρίξε κι ένα
ξάγρυπνο σύμφωνο να καίει σαν οξύ τα δάχτυλα.
αυτό είναι η υπογραφή σου ποιητή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου